Remigiusz Szurek Wolne Myśli

Tego czasu dokumentuję najmocniej. Piszę, fotografuję, Sprawdzam natężenie barw liści, Zapach, wilgoć, cień - zestawiam z latami minionymi, Porę z porą daty na zdjęciach. Szukam różnic i podobieństw, Czuję też lekki niepokój, Czas leci, zabiera mi kolejną jesień, Czy podaruje mi następną na towarzysza u boku? [rsz] 05.10.2017 Strona Remigiusz Szurek: Poezją i Prozą

Tak mam już od długiego czasu, Że najlepiej mi, najspokojniej, Gdy w odzieniu jesiennym, Oddycham duszą na cmentarzu. Najlepiej na nekropolii kamiennej, Porośniętej mchami. Nagie zzieleniałe konary, gdzieniegdzie złociste liście, Umarli gdzieś kiedyś a po nich szelesty ciche, cichuteńkie, niemal nierzeczywiste. Z ulubionych cmentarzysk krakowski Rakowicki, Kiedyś ten frysztacki, gdy obleczony był drzewami. Jestem tutaj: zadumany, zadowolony, W wyjątkowym czasie unurzany. Pragnę wnikać w historię umarłych, W natchnieniu pisać poezję, Patrzeć na zdjęcia nagrobne, Wyobrażać sobie świat, który umknął bezpowrotnie. Czekam, co roku jesieni, Ona pięknie cmentarze mi okrywa, Daje wgląd w przeszłość, O przyszłości zaś tajemniczą pieśń cicho już przygrywa. [rsz] 03.09.2017 Fot. Cmentarz Rakowicki w Krakowie/10.2017

Miał Pan rację pisząc na swe zakończenie, W życiu śmierć nie jest niczym nowym, Zresztą życie także nie jest. Ale zgodzić się nie mogę z jedną ważną sprawą, Odejść tak po prostu, że już? Nie, nie tak mi wpajano. [rsz] 09.11.2017

Odgarnij listki z nagrobka, Rozpal swe serce pamięcią. Wtul się w szum czarnych drzew, Co nad cmentarzem więdną. Przywołaj Ich, choć przez chwilę. Tych, którzy swój ziemski czas, Spędzili godziwie lub roztrwonili bezmyślnie. Oni w zaświatów gęstwinie, Patrzą na nas gdzieś stamtąd. Pokażmy, że pamiętamy, Dziś Wszystkich Świętych, Czas ku temu szary, wietrzny i mroczny, Skrótem: doskonały. [rsz] 31.10.2016